Paling

Soms fantaseer ik dat mijn vader 
niet mijn echte vader is. 
Als kind verzon ik hele scenario’s over hoe mijn vader verongelukt, gevlucht of ontvoerd was en 
dan vervangen was door een andere man. 
Hebt gij daar nog nooit over nagedacht? 
Eerlijk? 
Ik weet wel dat mijn vader mijn vader is maar toch. 
Het is makkelijker om dat zo te denken. 
Het zou in ieder geval een hoop verklaren. 

Mijn dochter, tja…
Dan denk ik dat ik haar begrijp 
maar dan glipt ze zo weer uit m’n handen
FLOEP! 
Hebt gij nooit getwijfeld? 
Eerlijk hé. 
Soms denk ik daaraan. 
Dat mijn dochter niet mijn dochter is. 
Ik weet het wel dat ze mijn dochter is dat weet ik wel. 
Het is makkelijker om dat zo te denken. 
Het zou in ieder geval een hoop verklaren. 

In de beeldende voorstelling Paling vangt theatermaker Michaël Vandewalle de bijzondere soms stuntelige relatie tussen een vader en een dochter.

Op tragikomische wijze zoeken de twee toenadering. Vaak zoekend, soms botsend en soms als een vis in het water. 

regie: Michaël Vandewalle 
spel: Joke Emmers en Jos Verbist 
tekst: Stefanie Claes 

http://www.theaterantigone.be